Γυναίκες. Όμορφα και τρυφερά πλάσματα που όταν ενωθούν, όταν συσπειρωθούν γύρω από μια ιδέα, ένα στόχο μπορούν να κάνουν θαύματα. Έχουν ευφυΐα, φαντασία, δημιουργικότητα, συναίσθημα, όλα υλικά του ονείρου που γίνεται πραγματικότητα.
Αρκεί… Να μην μπουν στο μονοπάτι του ανταγωνισμού, αυτού που τις θέλει να είναι πάντα καλύτερες από τις άλλες, έστω κι αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν αθέμιτα μέσα πολλές φορές.
Ο ανταγωνισμός καταστρέφει την ομαλότητα μιας κοινής προσπάθειας και καταλήγει να πολώσει όλα τα εμπλεκόμενα μέρη προς τη μια ή την άλλη πλευρά.
Ο ανταγωνισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί σε ψυχές που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυστυχώς υπάρχουν αρκετές εκεί έξω. Γυναικείες ψυχές που όση ευφυΐα τους χάρισε απλόχερα η φύση, τόση είναι και η μαεστρία που χρησιμοποιούν στο να μειώσουν, να βλάψουν, να υπονομεύσουν όποια μπει στο στόχαστρό τους, τόσο αριστουργηματικά, που κανείς δεν θα το αντιληφθεί αρχικά.
Ευφυΐα και ανταγωνισμός, άκρως επικίνδυνος συσχετισμός, που μπορεί να καταστρέψει πολλά στο πέρασμά του. Πιο επικίνδυνος όμως, είναι για την ίδια, με σοβαρές συνέπειες στην ψυχολογία της, στην υγεία της, στις σχέσεις της. Μία συνεργασία, μία επιχείρηση, μία επαγγελματική επιτυχία, μία σχέση, μία φιλία, όλα θα μπουν στο χορό του ανταγωνισμού. Δυστυχώς, ο ανταγωνισμός δεν είναι ταγκό που χρειάζεται πάντα δύο, μόνη της θα καταστρώσει τα σχέδια εξόντωσης της αντιπάλου, μόνη της θα τα βάλει σε εφαρμογή. Την ίδια ώρα βέβαια, δεν καταλαβαίνει ότι έχει χάσει τον προσανατολισμό της ζωής της, έχει αποσπαστεί από τους στόχους της. Αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτά!
Έχουμε αναρωτηθεί τι είναι αυτό που κάνει ένα τόσο ταλαντούχο άτομο να ανταγωνίζεται, υποβαθμίζοντας έτσι τον εαυτό του; Μια πολύ καλά κρυμμένη, ακόμα ίσως και από την ίδια, πεποίθηση ότι «δεν αξίζω», «δεν είμαι αρκετά….».
Δεν αξίζω τον άντρα που αγαπώ, δεν είμαι αρκετά καλή για την θέση που κατέχω, δεν είμαι τόσο όμορφη, δεν, δεν, δεν. Η απόφαση είναι πόλεμος, ένας πόλεμος που έχει χαθεί πριν καν ξεκινήσει, γιατί ακόμα κι αν «νικήσω» την ανταγωνίστρια, η εσωτερική μου πραγματικότητα θα παραμείνει η ίδια: Δεν αξίζω να εκτιμώ τον εαυτό μου. Αυτό είναι το σημείο από το οποίο τρυπώνουν η ανασφάλεια, η επίκριση, η σύγκριση και τροφοδοτούν τις «ανεπάρκειές μου», τις οποίες θα καλύψω/κρύψω, βγαίνοντας προς τα έξω επιθετικά και ανταγωνιστικά.
Για να βρω την ταμπέλα που γράφει «έξοδος» από τον λαβύρινθο του ανταγωνισμού, θα χρειαστεί να κάνω βασικές παραδοχές, όπως ότι:
- Μπορώ να κλείσω τα αυτιά μου στη φωνή που λέει: «Θέλω να τα πάω καλύτερα από εσένα», «θέλω κι εγώ να είμαι όμορφη σαν εσένα», «θέλω να είναι δικό μου αυτό που έχεις». Έτσι, ανοίγω την πόρτα για να φανούν τα πραγματικά δικά μου «θέλω» και αξίζει να εστιαστώ μόνο σ’ αυτά για να τα απολαύσω.
- Μπορώ να κάνω τέλεια κάποια πράγματα και δεν μπορώ κάποια άλλα, τα οποία όμως έχω την δυνατότητα να βελτιώσω όταν αποφασίσω. Είναι μια βασική υπενθύμιση για να μην υποκύψω στην παρόρμηση για σύγκριση.
- Μπορώ να επιλέξω ποια από τα πρότυπα που «επιβάλει» ο τρόπος ζωής μιας σύγχρονης γυναίκας θα αγνοήσω και ποια θα υιοθετήσω, σίγουρα όμως δεν θα «ακολουθήσω» κανένα.
- Μπορώ να παραδέχομαι μια αδυναμία μου και ταυτόχρονα να θαυμάζω μια άλλη γυναίκα που έχει αναπτύξει αυτό το σημείο. Είναι ένδειξη εσωτερικής ασφάλειας και ταυτόχρονα μια ευκαιρία να μπορέσω να εξελιχθώ και εγώ μαζί της.
- Μπορώ να πιστεύω και να βασίζομαι σε μένα, στις ικανότητές μου, στο προσωπικό μου στυλ, στην μοναδική μου προσωπικότητα και φυσική παρουσία, όταν δω το κίτρινο τερατάκι της ζήλιας να πλησιάζει.
- Μπορώ να στηρίξω τον εαυτό μου, ακόμα κι αν με ανταγωνίζεσαι, χωρίς να κάνω το λάθος να γίνω «μικρή» για να μην σε προκαλέσω.
- Μπορώ τώρα, να νοιώθω πόσο πολύ μοιάζουμε μέσα από τη μοναδική διαφορετικότητά μας. Μπορούμε να προσφέρουμε στην ομάδα το καλύτερό μας, διατηρώντας παράλληλα την προσωπικότητα και την ατομικότητά μας.
- Αντί να σε ανταγωνίζομαι, εξελίσσομαι. Σύμμαχοι είμαστε κορίτσια, όχι εχθροί!