Η Επιτυχία δεν είναι τύχη

epitixiaΜικρές αλλαγές κάθε μέρα και όλα θ’ αλλάξουν γύρω σου. Όλα θα αλλάζουν και θ’ αλλάζεις κι εσύ και όσο θα αλλάζεις τόσο θα αλλάζουν κι εκείνα.

Όταν λέμε αλλαγή εννοούμε αλλαγή της έννοιας που δίνουμε στα πράγματα, όπως παράδειγμα στην έννοια της επιτυχίας.  Όλοι θέλουμε να πετύχουμε, σκεφτόμαστε όμως ότι για να συμβεί αυτό χρειαζόμαστε σε μεγάλο βαθμό τον παράγοντα «τύχη».  

Έτσι, αν πετύχουμε, ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας μας το πιστώνουμε στο ότι ήμασταν τυχεροί και όχι στον εαυτό μας και σε αυτά που κάναμε.  Αν δεν πετύχουμε τότε, δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να δούμε και να μάθουμε μέσα από την αποτυχία, παρά με ένα «ήμουν άτυχος» νομίζουμε ότι όλα δικαιολογούνται.

Η επιτυχία δεν είναι τύχη.  

Πετυχαίνουν μόνο αυτοί που οι σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους, οι συνήθειές τους και η δράση τους βρίσκονται στον ίδιο δρόμο με το στόχο τους.  

Πετυχαίνουν αυτοί που τα εμπόδια και οι αποτυχίες γίνονται μοχλοί νέων προσπαθειών με μεγαλύτερο πάθος και καλύτερο ανανεωμένο σχέδιο.

Πετυχαίνουν αυτοί που είναι ευέλικτοι και πρόθυμοι να μάθουν, αλλά και να ξεμάθουν παλιές συνήθειες και συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την τωρινή τους κατάσταση και επιθυμία.  

Ποιες είναι μερικές από τις σκέψεις και τις συμπεριφορές που όλοι πρέπει να ξεμάθουμε για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί αν θέλουμε να επιτύχουμε σε αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε;

Η αποφυγή της αποτυχίας

Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να ακυρώσουμε την επιτυχία μας. Παγώνουμε μπροστά σε μια αποτυχία και αποφασίζουμε να κάνουμε τα πάντα για να μην αποτύχουμε ξανά. Ο φόβος της πιθανής, μελλοντικής αποτυχίας μας στερεί το θάρρος, την αποφασιστικότητα και την πίστη στον εαυτό μας πως ότι κι αν συμβεί είμαστε ικανοί να το αντιμετωπίσουμε.  

Έτσι, μπαίνουμε σε μια κατάσταση επίκτητης αδυναμίας. Όνειρα και επιθυμίες μπορεί να έχουμε, όμως η απροθυμία μας να αποτύχουμε και ο φόβος του να βιώσουμε οδυνηρά συναισθήματα μας αποτρέπει από το να τα πραγματοποιήσουμε.

Στην ουσία, εμπόδια και αποτυχίες είναι τα οδικά σήματα που μας δείχνουν τι πρέπει να βελτιώσουμε, να ενδυναμώσουμε και να υπερβούμε, ώστε να ακολουθήσουμε με ακρίβεια το δρόμο προς αυτό που στοχεύσαμε.

Η ταύτιση με την επιτυχία

Κανείς μας δεν είναι ούτε επιτυχημένος, ούτε  αποτυχημένος. Όλοι κατά τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε επιτυχίες και αποτυχίες. Αν ταυτίσω τον εαυτό μου με τις επιτυχίες μου, τότε, ποιος θα είμαι αν αποτύχω; Δεν επιτρέπεται να αποτύχω.

Έτσι, επιδίδομαι στο κυνήγι της επιτυχίας!!!  Δεν βλέπω πια τον κάθε στόχο μου σαν ένα νέο σημείο της εξέλιξής μου, αλλά σαν ένα τρόπαιο. Πετυχαίνω πράγματα βέβαια, αλλά βρίσκομαι μακριά από την πραγματική χαρά, την ικανοποίηση, την ολοκλήρωση. Γι’ αυτό βλέπουμε πολλούς επιτυχημένους ανθρώπους να είναι ανικανοποίητοι, διότι έχουν αποτύχει στο βασικότερο: στη σχέση τους με τον εαυτό τους που κτίζεται μέσα από τη διαδρομή προς τον όποιο στόχο.

Οι περιοριστικές πεποιθήσεις

Τελικά τι γίνεται, αυτό που θέλω ή αυτό που πιστεύω;  Φυσικά αυτό που πιστεύω. Αν για παράδειγμα, θέλω μια σχέση, αλλά πιστεύω ότι μια καλή σχέση στις μέρες μας είναι κάτι σχεδόν ανέφικτο, τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνω σχέση. Ακόμα και αν το προσπαθήσω, η πεποίθησή μου αυτή θα περιορίζει τις επιλογές και τις αποφάσεις μου, θα με γεμίζει με αμφιβολίες και δεν θα μου επιτρέπει να δοθώ ολοκληρωτικά σ’ αυτήν, να τη ζήσω.

Όταν λοιπόν θέλω πολύ να επιτύχω αυτό που επιθυμώ, το πρώτο πράγμα που ελέγχω είναι το τι πιστεύω γι’ αυτό, ποιες είναι οι πεποιθήσεις που θα περιορίσουν τη δράση μου και φροντίζω να τους δώσω μια νέα οπτική, πιο διευρυμένη, να δημιουργήσω νέα πρότυπα σκέψης που θα υποστηρίζουν το στόχο μου. Η ποιότητα της ζωής μου να είναι σε συντονισμό και αρμονία με τη ζωή που ονειρεύομαι. Η όποια αντίθεση στη σκέψη και στην πράξη θα με απομακρύνει απ’ αυτήν. Αλλάζω ότι με εμποδίζει να αλλάξω.

Η εσωτερική μου δύναμη και σταθερότητα

Αν η ευημερία, η γαλήνη, η ευτυχία μας εξαρτώνται από εξωτερικούς παράγοντες ή από τους άλλους, τότε το επίπεδο του άγχους μας θα είναι πολύ υψηλό και θα δυσκολευτούμε να διαχειριστούμε τις προκλήσεις που θα παρουσιαστούν.   

Ότι κι αν συμβαίνει στην περιφέρειά μου, το κέντρο μου μένει πάντα σταθερό. Εκεί, βρίσκονται όλα μου τα αποθέματα ενέργειας, δύναμης, θάρρους. Εκεί, θα καταφύγω για να σκεφτώ με ηρεμία και να ανασυνταχθώ, ώστε να πάρω αποφάσεις που θα αντέχουν στο χρόνο και δεν θα αποσκοπούν στην προσωρινή ανακούφιση από ένα τωρινό άγχος, ή φόβο. Εκεί θα βρω την αυτοπεποίθηση που θα μου επιτρέψει να παραμείνω με προσήλωση στο μακροπρόθεσμο στόχο μου και όχι στις βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις της ζωής.

Η ευγνωμοσύνη

Να θυμόμαστε καθημερινά να ευγνωμονούμε και να εκτιμάμε τη ζωή που ζούμε με όλα όσα ΤΩΡΑ μας προσφέρει. Όλα όσα έχουμε μας δόθηκαν γιατί κάποτε τα ζητήσαμε. Είναι δική μας ευθύνη να ξέρουμε τι ακριβώς ζητάμε και αν αυτό ωφελεί την εξέλιξή μας. Έτσι κι αλλιώς όμως, το κάθε τι είναι ανεκτίμητο, είτε πρόκειται για μάθημα, είτε για δώρο. Αυτό που τα κάνει να μοιάζουν διαφορετικά είναι η οπτική από την οποία τα παρατηρούμε και ο τρόπος που τα χρησιμοποιούμε.  

Αν η οπτική μας είναι στραμμένη προς τα μέσα, αναγνωρίζουμε ότι όλα όσα έχουμε ή δεν έχουμε είναι ευθύνη δική μας, είναι τα δημιουργήματά μας καλά ή κακά. Εφόσον έχουμε την ευθύνη, έχουμε και τη δυνατότητα ό,τι δεν μας αρέσει να το αλλάξουμε. Στο χέρι μας είναι.

Αν η οπτική μας είναι στραμμένη προς τα έξω, στο να βρούμε αιτίες και δικαιολογίες στον κόσμο, στο κράτος, στην κοινωνία, στην τύχη, που ευθύνονται για ότι μας συμβαίνει, τότε δεν έχουμε  πιθανότητες αλλαγής, διότι τίποτα δεν εξαρτάται από εμάς, ούτε η ίδια μας η ζωή.

Η αποδοχή του εαυτού

Το δυσκολότερο κομμάτι στην πορεία μας. Να αποδεχθούμε με αγάπη τον εαυτό μας στο σύνολό του. Μας φαίνεται ουτοπία. Προσπαθούμε να εξαφανίσουμε τα «ελαττώματά» μας, ντρεπόμαστε γι’ αυτά και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να τα αντιληφθούν οι άλλοι. Αυτά όμως είναι μέρος του εαυτού μας, έχουν την ευφυΐα μας, μας ξέρουν καλά και αντιστέκονται.

Το μυστικό είναι να σπείρουμε αρετές στο δρόμο τους που θα αναλάβουν το έργο της αλλαγής. Χρειάζεται να εργαζόμαστε συνειδητά πάνω σ’ αυτό και να μην ανυπομονούμε. Ας δώσουμε χρόνο στην ανώτερη ευφυΐα μας να κάνει τη δουλειά της.

Αν θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή που τώρα δεν ζούμε, δεν έχουμε παρά να ξεκινήσουμε να τη ζούμε τώρα. Σαν προσομοίωση. Μην περιμένουμε το αύριο να μας αλλάξει, κάνουμε το αύριο σήμερα και αλλάζουμε τώρα. Χρησιμοποιούμε όλους τους πόρους που έχουμε αυτή τη στιγμή στη διάθεσή μας, για να ζήσουμε τη ζωή σαν ένα ταξίδι συναρπαστικού έρωτα και ……ας φυλάξουμε μια φλογερή επιθυμία για το τέλος, μπορεί να μας σώσει την ψυχή!!!

 

 Πηγή…