Ένα παιδί γεννιέται, ένας καινούργιος κόσμος γεννιέται και ταυτόχρονα γεννιέται και η μάνα. Η γυναίκα υπήρχε, η μάνα όχι. Ο άντρας υπήρχε, ο πατέρας όχι.
Μια σχέση δημιουργείται και μετά αυτή η σχέση δημιουργεί εσένα. Δεν είσαι πια η ίδια, κάτι έχει αλλάξει. Κάτι έχεις προσθέσει σε ευχαρίστηση, σε ικανοποίηση, σε ευτυχία, σε εμπειρία, σε λάθη. Κάτι πήρες και κάτι έδωσες. Επισκέφτηκες περιοχές του εαυτού σου που ίσως δεν τις ήξερες. Αυτή είναι και η ουσία των σχέσεων, να γνωρίζεις μέσα από αυτές ένα πληρέστερο κομμάτι του είναι σου. Να αρχίσεις να πλησιάζεις στο κέντρο σου, εκεί όπου η θέση και η αντίθεση πλησιάζει η μια την άλλη και ο εσωτερικός πόλεμος καταλαγιάζει.
Από εκεί μόνο μπορείς να αγγίξεις και το κέντρο του άλλου, να τον αφήσεις να φτάσει και αυτός στο δικό σου, να εκτεθείς, να γίνεις ευάλωτη απέναντί του.
Πόσο ριψοκίνδυνο θεωρείται αυτό; Φόβος. Πώς να ανοιχτείς; Μια γνωριμία κάνεις και βιάζεσαι να την πεις αγάπη. Στην περιφέρειά σου συναντιέσαι με τον άλλον, όχι στο κέντρο σου και το λες αγάπη. Η περιφέρειά σου δεν είσαι εσύ, είναι εκεί που τελειώνεις εσύ και αρχίζει ο κόσμος.
Και παραμένεις στην περιφέρεια για χρόνια και μένεις με τον άλλον και όσο περισσότερο μένεις, τόσο περισσότερο ξεχνάς ότι τα κέντρα σας εξακολουθούν να είναι ανεξερεύνητα, άγνωστα. Όπως και εσείς.
Η ζωή είναι πεδίο εξερεύνησης, ο εαυτός σου το ίδιο και οι σχέσεις είναι ο τρόπος για να καταφέρεις να δεις το μεγαλύτερο μέρος σου. Δύο τρόποι υπάρχουν για να εξερευνήσεις και να ζήσεις, ο ένας είναι να ζεις μέσα από το φόβο και ο άλλος να ζεις μέσα από την αγάπη.
Με το φόβο θα είσαι πάντα στην περιφέρεια ή μήπως στο περιθώριο; Ελέγχεις, κανονίζεις, σιγουρεύεις, κρίνεις και εκεί που νομίζεις ότι όλα τα έχεις υπολογίσει …… χάνεσαι. Η ζωή σου χάνεται. Η αγάπη έχει γίνει η συμφωνία δύο φοβισμένων ανθρώπων, που εξαρτάται ο ένας από τον άλλον, που ελέγχει ο ένας τον άλλον, που δεν μπορεί να αγγίξει ο ένας τον άλλον γιατί η πανοπλία του εγωισμού το κάνει αδύνατο.
Με την αγάπη αγγίζεις τον πιο βαθύ σου πυρήνα, βρίσκεις το μόνο σταθερό σημείο εντός σου, όπου ο φόβος δεν μπορεί να φτάσει, επιπτώσεις και αποτελέσματα δεν τον πτοούν, δεν έχει τίποτα να κρύψει, δεν ελέγχει, δεν κρίνει, ζει μόνο στο Τώρα.
Όταν θα βρίσκεσαι εκεί, θα βλέπεις ότι την αγάπη, τη σιγουριά, την ηρεμία και τη δύναμη που έψαχνες, ήταν εκεί, πάντα διαθέσιμες για σένα. Απλά δεν το ήξερες. Και θα βρεις και άλλα πολύτιμα δώρα εκεί, που η σκιά του φόβου δεν τα φτάνει. Θα βρεις σεβασμό, εκτίμηση, ανιδιοτέλεια, αποδοχή, ευγνωμοσύνη, συγχώρεση.
Και καθώς εσύ δεν θα φοβάσαι πια, τότε και ο σύντροφός σου θα χάνει το δικό του φόβο σιγά-σιγά. Θα πλησιάσει και αυτός τον πυρήνα του, θα έρθει σε επαφή με τον εαυτό του.
Μόλις οι δύο πυρήνες έρθουν κοντά, μια φλόγα που όμοιά της δεν έχεις δει θα σας τυλίξει, οι δύο πυρήνες θα λειώσουν, θα γίνουν ένα.
Τι θεϊκή ένωση, τι μαγεία!!!!